sábado, 26 de abril de 2008

Hola a todos de nuevo.Ante todo daros las gracias a cada uno de vosotros que habíes escrito algún comentario en el blog dando ánimos, os lo agradecemos de corazón.
Hasta ahora no me había sentido con ganas de sentarme y escribir porque la verdad es que salimos de Ucrania pitando y con la impresión de que nos estaban tomando el pelo.
Tuvimos la primera cita el martes 22 a las 15,00h.Allí nos encontramos con un montón de españoles que iban a su 2ª y primera cita, y la verdad es que no conocimos a nadie que saliera de allí con un mínima esperanza de haber encontrado a su hijo, los que iban a viajar para conocer a algún pequeño era por obligación, por que si no los borraban del proceso, al parecer en la segunda cita hay que viajar de forma obligatoria a conocer a alguien si no se ha hecho en la primera cita.
Pues bien a nosotros nos enseñaron 3 niños de 7 años y una niña de 5; Sus nombres los quiero anotar aquí porque siempre formarán parte en alguna medida de nuestra experiencia de adopción, nuestras vidas se han cruzado con las suyas en algún momento y hemos pasado a su lado sin conocerlos siquiera, pero siempre nos acordaremos de ellos, son Yuri (Odessa), Iván (Carpatia), Yuriy (Donestk) y Elvira.
Después nos leyeron por encima las historias médicas de todos y os diré sólo que no fuimos capaces de aceptar visitar a ninguno de ellos. Solicitamos una segunda cita por consejo de nuestra facilitadora y esperamos volver a Ucrania el día 11 de Mayo para acudir al CA el día 12.
En este momento estamos pensando si vamos a volver o si vamos a cambiar de pais, no nos parece que lo que está pasando en Ucrania sea algo normal o por lo menos frecuente. Todo el mundo dice que esta situación no se había vivido antes y que lo que quieren es ir poco a poco eliminando la adopción internacional.
Nosotros estamos muy desanimados por lo que vimos allí con el colectivo español, más que por nuestra propia experiencia, al fin y al cabo era nuestra primera cita, por que se notaba claramente que el CA está por hacer perder el tiempo, el dinero y las ilusiones a los que estaban allí esperando una buena noticia que no se acababa de producir, para nadie.
Sin nada más que contaros,nos despedimos y ya os diremos si al final volvemos alli o no.Vamos a dejar que pasen unos dias para ver como evolucionan las cosas, los contactos con la embajada, etc y entonces decidiremos que hacer.
Tambien quería comentar que nosotros viajamos con nuestro hijo de 8 años, y el hecho de volver a casa tan rápido y sin niño para él fue duro, tenía la ilusión de volver con su hermano y no pudo ser. Si volvemos no creo que nos acompañe, sería una segunda desilusión.
Gracias a todos y aunque nosotros no estemos en nuestro mejor momento queremos transmitir un mensaje de aliento para aquellos que están en esta aventura, sed fuertes y no desistáis.

4 comentarios:

fina dijo...

ola futuros papás de familia numerosa,
sigo o voso blog e só quería darvos moita forza e animarvos a que sigades ata o final o proceso. Teño esperanza que as cousas van mellorar aínda que só sexa un pouquiño e ao final todos teremos iso que tanto desexamos:os nosos nenos.
Nós viaxamso en xuño e xa poderedes imaxinar os nervos....
un saúdo e a por todas.!!!!

Olga,Josué,Iván y Vladik dijo...

Hola, somos Olga y Josue de Burgos, estamos en Odessa, espertamos que la cita de l 12 haya sido favorable.
Un beso

Carmencita dijo...

esperamos que hayais tenido suerte,no sabemos nada por favor contarnos Un saludo.

Isabel Y Vita dijo...

Hola amigos!! Nos despedimos de vosotros y de Kiev el mismo dia 12 y solo queremos deciros que nunca os olvidaremos. Sentimos muchisimo que al final no haya ido bien. Supongo que vuestro animo no estara para consejos, pero no nos quedariamos tranquilos sin deciros que si ese peque es vuestro sue;o, no cejeis en el empe;o, vosotros ya sabeis lo que es ser padres y que cualquier sacrificio merece la pena. Muchos, muchos besos y abrazar fuerte a esas preciosidades que teneis. Gracias a Dios nosotros estamos viviendo esa experiencia tan anhelada durante tantos a;os y realmente es lo mejor que nos puede ofrecer la vida.